Diğer bir yandan sürekli değişen eğitim programları ve sınav sistemlerine ayak uydurmaya çalışıyoruz. “Yeter artık! Kimse benim çocuğumun geleceğiyle oynayamaz.” demiyoruz, durumu deyim yerindeyse ışık hızıyla kabullenip ayak uyduruyoruz. Her geçen gün karanlığa çekilmeye çalıştığımızı, gericilik cehenneminde, iş yükünde yitirilmeye doğru götürüldüğümüzü de görüyoruz. Ama kutluyoruz işte… Neyi kutlayalım?..
Bu kara tabloyu, ışıklı bir yolda elbet geride bırakacağız. Önüne umutla, sevgiyle, bilimle bakan çocuklar yetiştirmeye devam edeceğiz. Ve geleceğimizi elimizden almak isteyenlere karşı dimdik durup bir öğretmen sorumluluğuyla davranıp Hayır diyeceğiz, mücadele edeceğiz. Ve bu onurlu mücadelemiz mutlaka zaferle sonuçlanacak. Gül yüzlü çocuklarımız, ülkemizi ve dünyamızı gül bahçesine dönüştürüp kahkahalarıyla inletecekler.